باشه شما ها خیلی خوب بودین. ولی ما هموناییم که اول دانشگامونه، جایی که توش به شما خیلی خیلی خوش گذشته و برای ما عین مدرسه س. بعله دختر پسر جدا.
آره ما همون دهه هفتادیایی هستیم که تا وخت بازیشون تو کوچه شد خفاش شب اومد. بچه دزدی می شد و خرید و فروش کلیه. آره ما هموناییم که اول نوجوونیشون بود گشت ارشاد اومد. دیگه شیرکاکائوی پاک مثه قبلنا نبود، دیگه آدامس پلو نبود. ما هموناییم که سرگرمی فقیر و غنیمون زمین تا آسمون فرقشه. شما همه با توپ راه راهای شقایق بازی کردین، ما نه. ما یه سریمون پی اس و آی پد و ایکس باکس دارن یه سریمون هیچی.
ما هموناییم که تو 14 سالگی اسیر عشقای اینترنتی و بلوتوثی و اس ام اسی شدن. ما . شما دربند و درکه می رفتین و جاش ما تو فیس بوک با هم چت می کنیم و وب می دیم. ما نسل مهاجرتیم، نصف دوستای صمیمیمون از ایران رفتن.
ما دلمون پُره بس که شندیدیم: "شما یادتون نمی آد" و چه بهتر! چه بهتر که روزای خوشی که شما دیدین یادمون نیست. اگه یادمون بود دیگه یه لحظه ام تو این دنیایی که همه از ما بزرگ ترن... همه بیشتر می فهمن منتظر نمی موندیم.
نظرات شما عزیزان:
|